Wetten of regels voor de onlinewereld

IT for Change (India) over de digitale kloof

Als we het over digital security hebben, richten we ons vaak op de privacy kant van de zaak, maar het gaat over zoveel meer. Dat zegt Parminder Jeet Singh, uitvoerend directeur bij IT for Change. “Natuurlijk speelt tech een grote rol, maar er zijn ook sociale en economische aspecten, die een digitale kloof veroorzaken. Er zijn momenteel geen wetten of regels voor de onlinewereld en dus zijn er ook geen rechten. Dat moeten we veranderen.”

Een digitale kloof

“Sommige mensen ontwikkelen een achterstand, omdat ze simpelweg geen toegang hebben tot computers of het internet. Er zijn behoorlijk wat organisaties, die zich bezighouden met het oplossen van dit probleem. Maar dit is niet de enige oorzaak van het ontstaan van een digitale kloof. Denk bijvoorbeeld aan kleine bedrijven, die geen schijn van kans maken, omdat ze moeten concurreren met grote platforms als Amazon, Booking of Uber die de markt volledig in hun macht hebben.”

De data

“Daarnaast hebben we nog het probleem van data. Data is als het goud of de olie uit de begindagen: wie het vindt, mag het houden. Er bestaan geen instellingen, die dit reguleren en dus vallen de data in handen van de grote bedrijven in landen als de Verenigde Staten en China. Zij creëren hiermee een monopolie positie op het gebied van IT en kunstmatige intelligentie. In ontwikkelingslanden, maar ook in de Europese Unie, begint langzaam het besef door te dringen dat ze hun ‘goud’ aan het verliezen zijn en dus zijn ze bereid tot actie over te gaan.”

“Er zit ook een sociale component aan onze data: de meeste zijn namelijk gebaseerd op de gemiddelde, witte man. Als we deze data vervolgens gebruiken voor apps, die onze gezondheid helpen reguleren, dan werkt dat dus niet goed voor een groot deel van de wereldbevolking. We kunnen hier iets aan doen door onderzoek te doen naar gender en ethiek, maar ook door ervoor te zorgen dat er wetgeving komt. Want wat is ‘online geweld’ bijvoorbeeld en wat valt daar niet onder? Het oplossen van dit soort vraagstukken kunnen we niet alleen overlaten aan de tech bedrijven.”    

Bescherming en wetgeving

“We zien twee verschillende manieren waarop mensen over het algemeen reageren op dit soort vraagstukken. Of ze denken dat we zonder tech kunnen leven of ze accepteren simpelweg alle risico’s, die tech nou eenmaal met zich meebrengt. Laten we beginnen met de eerste: tech gaat echt niet meer weg uit ons leven. We zijn hard op weg om helemaal digitaal te worden. Voor de jongste generatie is het al ondenkbaar om zonder iets als google te leven. Dat betekent niet, dat we dus alle risico’s van digitalisering maar moeten accepteren.”

“Als iemand bij ons thuis inbreekt, bellen we de politie. Maar als iemand inbreekt in ons digitale domein en onze data gebruikt, kunnen we nergens terecht. Het lijkt erop dat we dit accepteren als een onvermijdelijk onderdeel van de digitalisering, terwijl onze digitale privacy net zo belangrijk is als onze fysieke privacy. De vraag is nu waar je terecht kan als je graag wilt weten welke data google van je bewaart en hoe jouw ‘digitale identiteit’ op basis van deze data eruitziet? Je kan een bedrijf niet dwingen om deze data te delen als je geen rechten hebt, die in wetten en regels zijn vastgelegd en worden gehandhaafd door instellingen.”

“Daarom zouden we een internationaal instituut moeten oprichten, die onze digitale rechten beschermt. Iets dat in het verlengde ligt van de internationale instituten die onze andere mensenrechten beschermen. Er moeten ook nationale instellingen komen, die de rechten van hun burgers beschermt. Zo zouden de data van Nederlanders daadwerkelijk in Nederland bewaard moeten worden en onder het Nederlands recht moeten vallen. Tot slot, zouden er labels of certificaten moeten worden ontwikkeld, die de digitale veiligheid van de consument waarborgt. Als je een auto koopt, weet je dat deze uitgebreid getest is en voldoet aan de geldende veiligheidsvoorschriften. Voor data bestaat zoiets niet.”

Covid19

“Een crisis als Covid19 kan dit hele proces versnellen. Mensen beginnen nu vragen te stellen over gezondheidskwesties: wiens gezondheid is het en wiens data zijn het dus? Als je de locatie van iemand gedurende 6 maanden in kaart brengt via een app, breng je zijn of haar hele leven in kaart. Je weet waar ze heen gaan, wie ze ontmoeten, wat ze doen. Hierdoor realiseren we ons plotseling, dat we geen slot hebben op onze digitale deur en dat dit onze sociale en economische positie dramatisch kan veranderen.”  

“Wat de Covid19 crisis ook pijnlijk duidelijk heeft gemaakt, is onze afhankelijkheid van een platform als Amazon. Het duurt niet lang meer voordat er alleen nog bedrijven als Amazon en Uber zijn en dus moeten we ons nu al afvragen wat dat voor gevolgen heeft voor hun verantwoordelijkheid en verplichtingen. We onderschatten wat voor gevolgen dit soort ontwikkelingen voor de samenleving heeft. We denken dat we keuzes hebben, maar als een bezorgingsdienst of een service als Zoom onmisbaar wordt in de maatschappij, zoals wegen dat nu zijn, dan heb je eigenlijk helemaal geen keuze.”

“We zijn in deze tijd ook massaal thuis gaan werken, maar hebben geen idee wat voor implicaties dit voor de toekomst heeft. Het zou kunnen, dat je baas – puur gebaseerd op data- bijhoudt hoeveel uur je werkt en wat de intensiteit is van je werk. Maar omdat we geen robots zijn en die intensiteit niet constant hoog is, kan dit enorm veel stress veroorzaken bij werknemers. Daarnaast is er nog de vraag van wie die data eigenlijk zijn: van jou of van je baas?”